Cechy te często wynikają z braku emocjonalnego wsparcia w dzieciństwie.

Stabilne i radosne wychowanie w dużej mierze zależy od obecności emocjonalnie zdrowych opiekunów. Jednak życie nie zawsze jest sprawiedliwe i proste, a niektórzy dorośli nie są w stanie zapewnić dziecku stałej miłości i poczucia bezpieczeństwa, których potrzebuje, aby czuć się bezpiecznie.

Brak tego wsparcia emocjonalnego może wpływać na zachowanie osoby dorosłej, często objawiając się w następujący sposób:

1. Zmaga się z niską samooceną

Poczucie własnej wartości kształtuje się już we wczesnym dzieciństwie, dzięki wsparciu i akceptacji ze strony opiekunów. Kiedy dziecko otrzymuje niewielkie wsparcie lub nie otrzymuje go wcale – lub, co gorsza, doświadcza emocjonalnego zaniedbania lub krytyki – nigdy nie nauczy się dostrzegać własnej wartości. Jako dorośli mogą czuć, że nie zasługują na miłość, szczęście czy sukces.

2. Strach przed odrzuceniem lub porzuceniem

Osoby, które w dzieciństwie doświadczyły emocjonalnego rozczarowania, często noszą w sobie głęboki lęk przed odrzuceniem. Spodziewają się rozczarowania, ponieważ z taką świadomością dorastały. Aby się chronić, mogą unikać bliskości emocjonalnej lub wrażliwości, co utrudnia budowanie zdrowych, opartych na zaufaniu relacji.

3. Trudności w wyrażaniu emocji

Od niemowlęctwa dzieci uczą się rozumieć i komunikować swoje uczucia, obserwując zrównoważonych emocjonalnie dorosłych. Bez tego wsparcia mogą dorastać w stanie zagubienia, co prowadzi do tłumienia, otępienia emocjonalnego lub nieprzewidywalnych wybuchów złości.

4. Poleganie na walidacji zewnętrznej

Dzieci, które są zachęcane i pozytywnie wzmacniane, uczą się rozpoznawać swoją wewnętrzną wartość. Jednak te, które nigdy nie otrzymują takiego uznania, często dorastają, polegając na aprobacie innych, aby czuć się „wystarczająco dobrymi”. Ich poczucie własnej wartości jest powiązane z tym, jak postrzegają je inni, a nie z tym, jak one same postrzegają siebie.

5. Problemy z zaufaniem

Problemy z zaufaniem są częste u osób, którym w dzieciństwie brakowało wsparcia emocjonalnego. Osoba taka wcześnie nauczyła się, że inni ludzie bywają nieodpowiedzialni i okrutni. Mogą mieć trudności z nawiązywaniem bliskich relacji, ponieważ są nadmiernie ostrożni i podejrzliwi wobec motywów innych. Dystans to sposób na ochronę przed krzywdą.

6. Mogą być perfekcjonistami.

Perfekcjonizm często pojawia się jako niezdrowy sposób radzenia sobie z głębokim poczuciem nieadekwatności. Osoba może rozwinąć nieświadomy popęd do bycia nieskazitelną, wierząc, że osiągając doskonałość, w końcu zdobędzie miłość i aprobatę, których brakowało jej w dzieciństwie. Niestety, perfekcja jest niemożliwa do osiągnięcia, co sprawia, że ​​popada w pułapkę ciągłego samokrytycyzmu i nigdy nie czuje się prawdziwie wartościowa.

7. Mogą chcieć zadowolić innych.

Osoby starające się zadowolić innych stawiają potrzeby innych ponad własne, aby zyskać aprobatę lub uniknąć konfliktów. Takie osoby często tłumią własne pragnienia i granice, aby uszczęśliwić innych. Postępując w ten sposób, powtarzają zachowania, których nauczyły się w dzieciństwie – pragnienie, by opiekunowie mówili im miłe rzeczy, lub obawa przed konsekwencjami nieposłuszeństwa.

8. Mogą odczuwać niepokój.

Przewlekły lęk lub nadmierna czujność mogą być spowodowane brakiem bezpieczeństwa emocjonalnego i stabilności w dzieciństwie. Osoba, która jest stale napięta, nadwrażliwa lub nadmiernie rozmyśla, podsyca swój lęk, próbując dostrzec zagrożenia emocjonalne, zanim się pojawią.

9. Mogą obawiać się konfliktów.

Dorośli, którzy dorastali bez wsparcia emocjonalnego, często unikają konfrontacji z obawy przed odrzuceniem. W rezultacie mogą mieć trudności z wyrażaniem swoich prawdziwych uczuć i potrzeb w relacjach. Zamiast ryzykować konflikt, wybierają milczenie – znosząc niezaspokojone potrzeby i dyskomfort emocjonalny w imię zachowania pokoju.

10. Mogą mieć problemy z przywiązaniem.

Zaniedbanie emocjonalne może prowadzić do lękowego lub unikającego stylu przywiązania. Osoby takie mogą kurczowo trzymać się innych z obawy przed porzuceniem lub utrzymywać dystans emocjonalny, aby uchronić się przed zranieniem. Te niedostosowawcze umiejętności radzenia sobie z problemami bardzo utrudniają im nawiązywanie i utrzymywanie zdrowych relacji.

11. Mogą mieć trudności z wyznaczaniem granic.

Dziecko pozbawione wsparcia może mieć trudności z wyrażaniem swoich potrzeb i wyznaczaniem zdrowych granic w dorosłym życiu. Często czuje się winne lub niekomfortowo, jakby było przeszkodą w relacji. A ponieważ unika konfliktów, nie broni swoich granic, nawet jeśli uda mu się je wyartykułować.

12. Mogą mieć tendencję do współuzależnienia.

W pewnych sytuacjach mogą rozwijać relacje współzależne. Dorastanie bez wsparcia emocjonalnego może prowadzić do nadmiernej kompensacji, polegającej na uzależnianiu poczucia własnej wartości od tego, jak bardzo inni od nich zależą. Mogą stać się emocjonalnym systemem wsparcia – lub podporą – dla kogoś innego, często poświęcając przy tym własne potrzeby i granice. Ten schemat zazwyczaj odbywa się kosztem ich dobrostanu i zdrowia emocjonalnego.